Soms loopt het leven anders

Soms loopt het leven anders dan je verwacht. Mijn dochter is al een tijd bezig om een kind te krijgen. Dat was moeilijk omdat ze haar cyclus maar vier keer in het jaar had. Na hier met de dokter over te hebben gesproken besloot deze haar pillen te geven om dit weer normaal te krijgen, en ja hoor.. zwanger. Vorige week vrijdag was ze twaalf weken en zou er een echo gemaakt worden. In de dagen ervoor gingen we gezellig samen shoppen. Zij kocht een paar positiebroeken en een leuk t-shirt met een baby erop. Tevreden ging ze naar huis. De dag er na heb ik nog een heleboel babykleertjes gekocht want ze zou binnenkort jarig zijn en ze wilde alleen cadeautjes voor de baby. Drie tassen vol had ik want ik kon me natuurlijk niet in houden. Alles was schattig. De volgende morgen stond mijn dochter bij me in de tuin. Ik had haar niet binnen horen komen en ik was bezig met de plantjes. 'En hoe was het, vroeg ik. Niet goed, vertelde ze, het leeft niet meer'. Snikkend viel ze me in mijn armen. Ik kon alleen maar mee huilen. Het kindje was met acht weken gestopt met groeien en is toen overleden. Het zat dus al vier weken dood in haar buik. Ze had al eens tegen me gezegd dat ze het gevoel had dat het niet meer leefde, maar dit wimpelde ik weg met het antwoord dat het dan wel los was gekomen. Ze had het dus goed gevoeld. Intussen is ze geopereerd en hebben ze het kindje weg gehaald. Een volgende zwangerschap zal wel goed gaan zei de gynaecoloog, maar ja, ze wilde graag dit kindje!